Το κάστρο της Άμφισσας γνωστό ως κάστρο των Σαλώνων ή κάστρο της Ωριάς κτισμένο στην ακρόπολη της Άμφισσας σε ένα βραχώδη λόφο 225 μέτρων και είναι ίσως το μοναδικό φρούριο στην Ελλάδα που έχει ίχνη από πολλές εποχές όπως τα Μυκηναϊκά χρόνια (εσωτερική πύλη και η γωνία στη δυτική πλευρά), τα κλασικά χρόνια (η μεγαλύτερο κομμάτι της οχύρωσης), Ρωμαϊκά χρόνια (νοτιοδυτική πλευρά), Βυζαντινός πύργος Βασίλισσας, Φράγκικη εκκλησία της Αγίας Σοφίας (βορειοδυτική πλευρά) και τέλος πολλές προσθήκες από την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Πανύψηλα δέντρα που δημιουργούν μια άλλη αίσθηση στην οχυρωματική περίβολο, που έχει μήκος περί τα 650μέτρα καλύπτοντας μια έκταση περίπου 20 στρέμματα.
Ερείπια από εκκλησίες Φράγκων, Βυζαντινών και Ρωμαίων μαζί με τους στρογγυλούς πύργους από την βυζαντινή περίοδο.
Οι τοίχοι του κάστρου διαπερνιούνται από ξεχωριστές ιστορίες όπως η πολιορκία και κατάκτηση του από τον Φίλιππο τον Β’, τους Ρωμαίους, τους Γαλάτες, Βούλγαρους, Σλάβους, Φράγκους, Καταλανούς και Οθωμανούς.
Το 1362 μ.Χ. ο Φράγκος κόμης των Σαλώνων που ήταν ένας από τους πιο καλούς και φιλεύσπλαχνους διοικητές της περιοχής σκοτώθηκε αρκετά νέος.
Η πόλη πέρασε στα χέρια της γυναίκας του και πριγκίπισσας Ελένης Κατακουζηνής η οποία ενώ στην αρχή διοίκησε σωστά την πόλη, δεν άντεξε να καταπιέζει το ερωτικός πάθος της για τον παπά-Στράτο, που του παραχώρησε την εξουσία.
Ο παπά-Στράτος ήταν ένας κακός άνθρωπος δυνάστης και άπληστος έφτασε στο σημείο το 1394 να αρπάξει την πανέμορφη ανιψιά του δεσπότη των Σαλώνων και να την φυλακίσει στο Κάστρο της Άμφισσας.
Ο δεσπότης ξεσήκωσε τους Χριστιανούς εναντίον του και με την βοήθεια των Τούρκων προκάλεσε μια εξέγερση με αποτέλεσμα ο παπά-Στράτος να σκοτώσει την Αρετή και να την πετάξει πάνω από τον βράχο του Κάστρου.
Μια άλλη παραλλαγή της ιστορίας λέει ότι η Αρετή ξέφυγε και πήδηξε από τον βράχο για να μην την πιάσουν οι πολιορκητές.
Χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες επαναστάτες το 1821 καθώς ήταν και το πρώτο που έπεσε στα χέρια τους, την εποχή που ονομαζόταν Κάστρο των Σαλώνων.
Οι τότε τούρκοι άντεξαν δυο εβδομάδες μέχρι που αλώθηκε από τους επαναστάτες υπό τον οπλαρχηργό Πανουριά ανήμερα Πάσχα με λάφυρα τον οπλισμό 600 περίπου Τούρκων.
Μια εξαιρετικής σημασίας νίκη για την συνέχεια του Αγώνα.
Στην διάρκεια του πολέμου ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων μέχρι να παραδοθούν στον Δημήτριο Υψηλάντη το 1829.
